Tuesday 29 August 2017

ಮೂರು ಕವಿತೆಗಳು





(ಅಂತರ್ಜಾಲ ಚಿತ್ರ) 

ಲೇಡೀಸ್ ವೆಹಿಕಲ್


ಮಾರಲು ಇಷ್ಟವಿಲ್ಲ ಖರೆ,
ಹಾಗಂತ ಎಷ್ಟು ಕಾಲ ಇಟ್ಟುಕೊಳುವುದು
ಎಂಬ ಸಬೂಬಿಗೆ
ವರ್ಷಗಟ್ಟಲೆ ಓಡಿಸಿದ ನನ್ನ ಕಾರು
ಹರಾಜು ಕಟ್ಟೆಯೇರಿತು.
ದಾಖಲೆಯ ಯಜಮಾನ ಇವನು
ಹಾದಿಬೀದಿ ಓಡಿಸಿದವಳು ನಾನು

ಕೊಡುವ ಸುದ್ದಿ ಹೊರಹಾಕಿದ್ದೆ ಶುರು
ತಾ ನಾ ಎಂದು ಓಡೋಡಿ ಬಂದರು
ಗಿರಾಕಿ, ಏಜಂಟರು.
ಅರೆರೆ! ಹಳೆಯ ಕಾರಿಗೆ ಇಷ್ಟು ಕಿಮ್ಮತ್ತು!?

‘ಲೇಡೀಸ್ ವೆಹಿಕಲ್ ಅಲ್ವೆ ಮೇಡಂ?
ತೊಳದು ಒರಸಿ ವಯನಾಗಿ ಇಟ್ಕೋತಾರೆ
ಗುದ್ದಿರಲ್ಲ, ಉರುಳಿಸಿರಲ್ಲ,
ಹುಚ್ಚುಚ್ಚಾರ ಓಡಿಸಿರಲ್ಲ, ಅದಕ್ಕೇ
ಸೆಕೆಂಡ್ ಹ್ಯಾಂಡ್ ಆದ್ರೂ ಡಿಮ್ಯಾಂಡು..’
ಮಹಾ ರಹಸ್ಯ ಬಿಡಿಸಿದವನಂತೆ
ಕಿಸಕ್ಕನೆ ನಕ್ಕಿದ್ದ ಏಜೆಂಟು.
ವಿಲೇವಾರಿಯಾಗೇಬಿಟ್ಟಿತು ಹಳೆ ಮಾಡೆಲು.

ಇವನ ಮೀಸೆ ಹಿಂದೆ ಒಂದು ವಾರೆ ನಗೆ..
‘ನಿನ ಕಾಲು ಕ್ಲಚ್ ಮೇಲಿಂದ ಇಳಿದಿದ್ದು
ನೋಡೇ ಇಲ್ಲ ನಾನು.
ಕ್ಲಚ್‌ಪ್ಲೇಟ್ ಎಕ್ಕುಟ್ಟಿ ಹೋದ ಹಾಗಿತ್ತು?
ಯಾರೋ ಬಕರಾನೆ ಇರಬೇಕು,
ಲೇಡೀಸ್ ವೆಹಿಕಲ್ ಅಂತ
ಮೇಲೆ ಬಿದ್ದು ತಗಂಡು ಹೋದವನು.
ಪಾಪ ಅವನಿಗೇನು ಗೊತ್ತು?
ಹೆಂಗಸರ ಡ್ರೈವಿಂಗ್ ಥೇಟ್
ಅವರ ಮನಸಿನ ಹಾಗೆ ಎಂದು?
ಎಲ್ಲೆಂದರಲಿ ಕಾರು
ಸಾಕೆಂದ ಕೂಡಲೇ ಗಕ್ಕೆಂದು ನಿಲ್ಲಬೇಕು
ಬೇಕೆಂದ ಕೂಡಲೇ ಚಾಲೂ ಆಗಬೇಕು
ನಿಂತಿರಬೇಕು, ಆದರೆ ನಿಂತೇ ಇರಬಾರದು
ನಡೆಯುತ್ತಿರಬೇಕು ಆದರೆ ಓಡಬಾರದು..’

ಹೌದು ಮಾರಾಯನೆ,
ಸದ್ಯ, ಏಜೆಂಟನೆದುರು ವ್ಯಾಖ್ಯಾನಗಳ ಹರಡದೆ
ಮುಚ್ಚಿಟ್ಟು ಗಾಡಿಯ ಗುಟ್ಟು, ಪುಣ್ಯ ಕಟ್ಟಿಕೊಂಡೆ.
ಹೌದು ಕಣೋ, ಎಚ್ಚೆತ್ತ ಹೆಣ್ತನವೇ ಹಾಗೆ
ಎಷ್ಟೊತ್ತಿಗೆ ಬ್ರೇಕ್ ತುಳಿಯಬೇಕಾಗುತ್ತೋ
ಯಾವಾಗ ಗೇರು ಬದಲಿಸಬೇಕಾಗುತ್ತೋ
ಸಂಸಾರವೆಂಬ ಕ್ಲಚ್ ಮೇಲೆ
ಕಾಲಿಟ್ಟವರಿಗಷ್ಟೇ ಗೊತ್ತು ಧಗೆ

ಬೂದಿ ಮಾತ್ರ ಬಲ್ಲದು ಬೇಯುವ ಬೇಗೆ.


ಕ್ರೌರ್ಯದ ನಸೀಬಿನಲ್ಲಿ


ಎಷ್ಟು ಒತ್ತಿಕೊಂಡರೇನು
ಬಿಗಿದ ಮೊಲೆ ಸಡಿಲಾಗಬಹುದೆ?
ಮಕಾಡೆ ನೆಲಕಂಟಿ ಮಲಗಿದರೆ
ಒಡಲ ಉರಿ ತಂಪಾಗಬಹುದೆ?
ಸೋರಿ ಉಕ್ಕಿ ಹೊರಚೆಲ್ಲಿದರೂನು
ತನ್ನ ಮೊಲೆಹಾಲ ತಾಯಿ ತಾ ಕುಡಿಯಬಹುದೆ?

ನಿನ್ನ ಕಂಗಳ ಖಾಲಿತನ
ಈಟಿಯಾಗಿ ಇರಿಯುತ್ತ
ಮೈದಡವಿ ನಾನಾಡುವ ಮಾತು
ಹುಸಿಯೆನಿಸುತಿರುವ ಈ ಹೊತ್ತು
ತಾಯೇ, ಮನ್ನಿಸು..
ತೊಟ್ಟಿಲು ಕಟ್ಟಲಾಗದ ಬಡವಿ ನಾನು
ಮಣ್ಣಲಿಟ್ಟು ಬಂದೆ ನಿನ್ನ ಹಿಳ್ಳೆಗಳನು

ಕ್ರೌರ್ಯದ ನಸೀಬಿನಲ್ಲಿ
ಕಂಡವರ ರಕ್ತ ಹರಿಸಿ
ಕೊಲುವುದಷ್ಟೇ ಬರೆದಿದೆ.
ನೋವು ತಿಂದರೂ ಪೊರೆದು
ನೇರೂಪಗೊಳಿಸುವ ತಾಕತ್ತು
ಹೆಣ್ಣು ಮನಸಿಗಷ್ಟೇ ಒಲಿದಿದೆ.

ಸುಡುವ ಬೆಂಕಿಯೋ,
ಕಣ್ಣೀರು ಬರಿಸುವ ಹೊಗೆಯೋ
ಒಲೆದಂಡೆ ಬೆಚ್ಚಗಿದೆ
ಮರಳಿ ಬಾ ಪ್ರಿಯ ಬೆಕ್ಕೇ,
ಅಷ್ಟು ಹಾಲು ಕುಡಿ
ಬರಲಿ ನಾಳೆಗಷ್ಟು ಕನಸು ಕೂಡಿ..

(ಮೋಳ ಬೆಕ್ಕು ನಮ್ಮ ಬೆಕ್ಕಿನ ಮೂರು ಹೂ ಮರಿಗಳ ಕತ್ತು ಮುರಿದು ಕೊಂದು ಹಾಕಿತು. ಹಾಲು ಬಿಗಿದು ಸೋರುವ ಮೊಲೆಗಳ ನೆಕ್ಕಿಕೊಳಲಾರದೆ, ನೆಲಕೊತ್ತಿ ಮಲಗುತ್ತಾ, ಮರಿಗಳ ಕರೆಯುತ್ತಾ ಬೆಕ್ಕಮ್ಮ ವಾರವಿಡೀ ಅಲೆಯಿತು..)


ಪಟ್ಟೆ ಹುಲಿ


ನಾನೇ ಅಳತೆ ನೋಡಿ ಆಯ್ದುಕೊಂಡದ್ದು
ಕಚ್ಚಿ ಗಾಯಗೊಳಿಸಿ ನೋಯಿಸುವಾಗ
ಹೇಗೆ ಸುಮ್ಮನೆ ನಡೆಯುವುದು?
ನೊಂದ ನೋವ ಬಲ್ಲರೆ ನೋಯಿಸುವವರು?

ನಿನ್ನ ಸಿಟ್ಟಿಗೆ
ಹಾರ್ಮೋನು, ಗಾದೆ, ತತ್ವ, ಅಹಮು
ಎಲ್ಲದರ ಬೆಂಬಲವಿದೆ
ನನ್ನ ಸೋಲಿಗೆ
ತಾಯ್ತನದ ನೆವ ಮಾತ್ರವಿದೆ

ಗರ್ಭ ಗವಿಯೊಳಗಿದ್ದ
ಪಟ್ಟೆ ಹುಲಿ ಸಿಟ್ಟನ್ನು
ಎಂದೋ ಹೆತ್ತು ಹಗುರವಾಗಿದ್ದೇನೆ
ಅದೀಗ ಅನಾಥ ತಿರುಗುತ್ತಿದೆ
ಶಬ್ದ ಗೋರಿಗಳ ನಡುವೆ...

ಇನ್ನು ಬಸುರಾಗಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ
ನನ್ನ ಸಿಟ್ಟಿಗೂ

ನಿನ್ನದಕ್ಕೂ..

(line drawings by Krishna Giliyar)