ನೀಲಿ ಮುಗಿಲು ಕಡು ಕೆಂಪಾದ ಹೊತ್ತು
ಮಾಗಿ ಮಂಜು ಕಣಿವೆಗಿಳಿಯೋ ಹೊತ್ತು
ದೀಪ ದೇಹದೊಳಗೆ ಲೀನವಾಗೋ ಹೊತ್ತು
ಸಕಲ ಚರಾಚರಗಳ ಹೆತ್ತ ಕರಿ ಕಾನ ಅವ್ವ
ಕತ್ತಾಲ ಹೊದಿಸಿ ಜೀವ ಪೊರೆಯೋ ಹೊತ್ತು
ಗುರು ಕರುಣದ ಅವತರಣವೋ ಎನುವಂತೆ
ನೆಲಮುಗಿಲ ಹರಹಿಗೆ ಸರಿಮಿಗಿಲು ಎನುವಂತೆ
ಇರುಳನಪ್ಪಿದ ಜಗಕೆ ಕೈ ದೀಪವೆಂಬಂತೆ
ಕಣಿವೆಯ ಮೌನಕೆ ಕಾಯ ಮೂಡಿದಂತೆ
ಆದಿಮ ಲೋಕದ ಗೂಡಿನಿಂದೆಂಬಂತೆ
ಹಾರಿ ಬಂತು ಪಕ್ಷಿಯೊಂದು ನನ್ನ ಕಡೆಗೆ
ಏರಲಾಗದ ಬೆಟ್ಟ ಏರಿ ಬಂದಿತು ಪಕ್ಷಿ
ಮೀರಲಾಗದ ಗಡಿಯ ಮುಟ್ಟ ಬಂತು
ಕರಗಲಾಗದ ಬರಫ ಬಾಷ್ಪವಾಗಿರುವಲ್ಲಿ
ಉಸಿರ ತಿದಿಯನೊತ್ತುತ್ತ ಬಂತು
ಅದು ಹರಿಗೋಲ ಕೊಕ್ಕಿನ ಪಕ್ಷಿ
ಮೈತ್ರಿ ಬಿಳಿಯ ಬಣ್ಣದ ಪಕ್ಷಿ
ಕರಿಮಾಯ ಬೊಟ್ಟೆ ಕಣ್ಣಾದ ಪಕ್ಷಿ
ಕರಿಕಾನ ಹರಹು ನೋಟವಾದ ಪಕ್ಷಿ
ಬೆಟ್ಟಸಾಲಳೆಯುತ್ತ ಕಣಿವೆಯಾಳ ನಿರುಕಿಸುತ
ಭರಭರನೆ ಏರುತ್ತ ತೇಲುತ್ತ ತುಯ್ಯುತ್ತ
ನೆತ್ತಿ ಮೇಲಿಳಿಯುತಿದೆ ಕಾಲ ಪಕ್ಷಿ
ಹಾರಲಾರದವಳಿಗೆ ರೆಕ್ಕೆಯಂಟಿಸುವಂತೆ
ಎದೆಯ ಗೂಡಿನ ದುಗುಡ ಕೇಳುವಂತೆ
ಲೋಕ ಸತ್ಯವ ಕಿವಿಯಲುಸುರುವಂತೆ
ಅಂಟುನಂಟಿನ ಬಂಧ ಬಿಡಿಸುವಂತೆ
ಇಳಿದಿಳಿದು ಬರುತಿದೆ ನನ್ನ ಕಡೆಗೆ
ಹಾರುತಿದೆ ಹಕ್ಕಿ ದಿನರಾತ್ರಿಗಳ ನಡುವೆ
ಹಾರುತಿದೆ ಬಂಧನ ಬಿಡುಗಡೆಯ ನಡುವೆ
ಅಲ್ಲಿ ಇಲ್ಲಿಗಳೆಂಬ ನಿಜಗಳ ನಡುವೆ
ಹೌದು ಅಲ್ಲಗಳೆಂಬ ಹುಸಿಗಳ ನಡುವೆ
ಮಾತು ಮೌನಗಳೆಂಬ ದ್ವೀಪಗಳ ನಡುವೆ
ದುಗುಡ ಸಂಭ್ರಮವೆಂಬ ಸಹಜಗಳ ನಡುವೆ
ಹುಟ್ಟು ಸಾವುಗಳೆಂಬ ದಂಡೆಗಳ ನಡುವೆ
ಹಾರುತ್ತ ಬರುತಿದೆ ತನ್ನ ನನ್ನ ನಡುವೆ
ಅಹಹ ಪಕ್ಷಿಯೇ,
ಚೆಲ್ಲಬಾರದೆ ಬೀಜವಾಗಿಸಿ ನನ್ನ, ನಿನ್ನ ಕಣಿವೆಯ ಮೂಲೆಯಲಿ?
ಎತ್ತೊಯ್ಯಬಾರದೆ ನನ್ನ, ನಿನ್ನ ಬಲಿಷ್ಠ ಪಾದಗಳಲಿ?
ಕುಕ್ಕಿ ಹಿಸಿಯಬಾರದೆ ನನ್ನ, ನಿನ್ನ ಹರಿಗೋಲ ಕೊಕ್ಕಿನಲಿ?
ತೇಲಿಸಬಾರದೆ ನನ್ನ, ನಿನ್ನ ರೆಕ್ಕೆಗಳ ಕಂಪನದಲಿ?
ಹಾರಿಸಬಾರದೆ ನನ್ನ, ನಿನ್ನ ಮಿದುಗರಿಯ ಹಗುರದಲಿ?
ತೋರಿಸಬಾರದೇ ಮಣ್ಣ ಕಣ್ಣ ಬಡವಿ ನಾ, ಬಾನ್ಬಯಲ ಹಾದಿ?
ಕರಿಕಾನ ಅವ್ವಾ,
ಒಂದು ಹಕ್ಕಿಯಾಗಿಸು ನನ್ನನು
ಹಕ್ಕಿ ಉಲಿಯಾಗಿಸು ನನ್ನನು
No comments:
Post a Comment